Devrimci güçler, bugün AKP iktidarına karşı yükselen toplumsal muhalefeti devrim ve sosyalizm mücadelesi perspektifiyle örgütleyip harekete geçirebilecek güçte değildir. Dolasıyla varolan toplumsal muhalefet esas olarak sistemin bir başka kliğinde buluşmaktadır.
Başını CHP’nin çektiği ve iç iktidar mücadelesine odaklanan bu klik de sistemin devamında yanadır. İşçi ve emekçilerin düşmanıdır. Kürt ulusunun ulusal demokratik taleplerine, azınlık milliyetlerin haklarına karşı tutumu AKP’den farklı değildir.
Sözgelimi, TC devletinin Kuzeydoğu Suriye topraklarına, Irak Kürdistanı’na dönük yürütmüş olduğu tüm saldırı ve işgal hareketleri Millet İttifakı denilen bu güçler tarafından desteklenmektedir. Bu ittifak içinde olan İyi Parti’nin tarihi, devrimci ve komünistlere karşı mücadele tarihidir. Sistemin örgütleyip desteklediği sivil faşist hareketin odağıdır. Bu ittifakın bileşeni olan diğer partilerin üzerinde yükseldiği ideolojik-siyasal çizgi anti-komünizm karşıtlığıdır.
Keza CHP sistemin kurucu partisidir. Tekçi zihniyetin savunucusudur. Bu tekçi zihniyet, her türlü farklılığı, eleştiriyi yasakladı. Düşman faaliyeti olarak gördü. Devlet terörüyle ya yok etti ya da uzun yıllar sindirdi. II. Emperyalist Paylaşım Savaşı sonrası, dünyadaki gelişmeler, değişen güç dengeleri bu coğrafyayı da etkiledi. Ve toplumsal muhalefeti daha görünür kıldı. Devrimci ve komünist hareketin zayıflığı geniş yığınları etkisi altına alan gericilik dalgasını parçalamaya yetmedi. Dolaysıyla yığınların tepkisi tıpkı bugün olduğu gibi bir başka burjuva kliğinde birikti.
Dün olduğu gibi bugün de bu durum yalnız Türkiye coğrafyasında yaşanmadı-yaşanmıyor. Dünyanın birçok ülkesinde de burjuva partileri aynı rolü oynamaya devam ediyor. Hiç kuşkusuz yetersiz de olsa kitleler pratik tecrübeleriyle sistem partileri hakkında zamanla daha objektif değerlendirmeler yapma gerçeğine ulaşıyorlar. Ama bu yetmez. Kitleleri bu gerçeklerle yüzleştirmek için daha hızlı devrimci bir müdahaleye ihtiyaç vardır.
Bu müdahaleyle taşınacak olan sınıf bilinci, kitlelerdeki sorgulamayı-dönüşümü hızlandırır. Egemen sınıf partilerinin, reformist solun adres olarak gösterdiği parlamento da ancak bu bilinçle doğru anlaşılır.
Bugün yaşanan bilinç bulanıklığının ideolojik, siyasal ve örgütsel bir zemini vardır. Bu nedenlerin en başına kitle hareketlerindeki geri çekilmeyi koyabiliriz. Bunun yanısıra devrimci ve komünist hareket içindeki çözülmeleri ve bu çözülmelerin yol açtığı boşluk ve zayıflıkları bu tabloya ekleyebiliriz. Hiç kuşkusuz tüm bu faktörler iç içe bir zincirin halkaları gibidir. Yani kitleden, kitle hareketlerinden kopuk bir devrimci sıçrama düşünülemez. Tam tersine her türlü tasfiyecilik kitleden kopmuş, kendi iç sorunlarıyla meşgul olan devrimci yapılarda daha yıkıcı bir rol oynar.
Yine emperyalizme ve faşizme karşı direniş çizgisinde ısrar etmek her koşulda tarihsel bir duruştur. Ama bu duruşun, kendi içinde yeni hamlelerle mevziler kazanmayı da içermesi gerekir. Elbette ki sınıf savaşımında kimi zaman var olanı korumak da bir başarıdır. Ancak şu bir gerçek ki, var olanı güvence altına almak için düşünsel planda gelişme, mevzi kazanma bakımından genişleme şarttır.
Kendi kendini tekrar eden yeniyi yaratmada-üretmede yoksun olan her mücadele süreç içinde yozlaşır-hedefinden şaşar. Bundan dolayıdır ki, sınıf savaşımında başarısızlıklarından, yenilgilerinden hızlıca dersler çıkaran ve çıkarılan bu dersler ışığında yeniden harekete geçen devrimci-komünist güçler tarih yazmaya devam ederler.
Dahası, kazanma ve siyasal iktidar mücadelesini zaferle taçlandırma ancak bu proleter devrimci duruş çizgisinde ısrar etmekle mümkün olabilir.
O halde her koşulda geri duruşlara siyasal kararsızlıklara karşı mücadelede net olmalıyız. Çünkü tasfiyeciliğe karşı ideolojik, siyasal mücadelede başarı elde etmenin yolu buradan geçiyor. Keza pratik başarısızlıkları nedenleriyle birlikte sorgulamak, çıkış için yeni yol ve yöntemlere ulaşmamızı sağlar. Gelinen aşamada aynı şeyleri tekrar edenlerin zamanı çok olabilir ama proleter devrimcilerin böylesi bir lüksü yoktur.
Asıl olması gereken zamanı dolu dolu kullanmak ve işleri ertelemeden yapmaktır. Çünkü sürece dair öneri ve eleştirilerimiz önümüze konulan görevleri yerine getirdiğimiz oranda anlam ve değer kazanır.
