Egemen sınıf klik sözcüleri arasındaki çatışma sıradan bir koltuk kavgası veya kimin kaç belediye aldığı çatışması değildir. Bu çatışmanın temelinde farklı egemen sınıf kliklerinin çıkarları yatıyor. Tabi ki, bu çatışma durumu, tüm egemen sınıf kliklerinin devletin yapısını koruma konusunda hemfikir oldukları gerçeğini ortada kaldırmıyor. Yani hepsi ırkçı-tekçi zihniyete besleniyor. Her türlü sömürü ve zulüm politikalarını uygulamada suç ortağıdırlar. Emperyalizme bağımlılık ilişkisinde de benzer niteliğe sahipler. Kimi dönemler bazı kliklerin farklı emperyalist blok veya ülkelerle ilişkilerini daha bir sıklaştırması, öze tekabül eden bir değişim değildir. Bu farklılaşmalarda emperyalist güçlerin ekonomik ve siyasal anlamda değişen güç dengesi de önemli bir rol oynar. Tüm bunların yanısıra emperyalist sömürü ağı içinde artan ekonomik yatırımlar, tek tek ülkelere veya bölgesel düzeyde yapılan askeri ve siyasi müdahalelerin yaratmış olduğu değişimler vb.
Yerel seçimler sonrasında bu burjuva kliklerinin siyasi sözcüleri arasındaki ilişkilere dair özellikle karşı devrim cephesinde yürütülen tartışmaları, yine faşist Kemalist kliğin emperyalist merkezlere dönük yaptığı açıklamaları – çağrıları da bu çerçevede okumak gerekir. Bilindiği gibi emperyalist tekeller için öncelikli olan çıkarlarının hangi klik tarafında daha iyi korunacağıdır. Dolayısıyla Kemalist kliğin “uşaklığın gereğini yerine getirmeye hazırız” mesajının da bir karşılığı olur.
Keza egemen sınıf klikleri arasındaki çıkar eksenli çatışmalara sıkça vurgu yapmamızın nedeni, emekçiler, ezilenler cephesinde bu yönlü yaratılmaya çalışılan bilinç bulanıklığına işaret etmektir. Burjuva medyasının yalanlarını deşifre ederek, gerçeklere ayna tutmaktır. Böylesi süreçlerde somut sorunlar üzerinde değerlendirmeler yaparak sistemi teşhir etmek oldukça önemlidir.
Egemen sistemin mevcut krizi çelişkileri daha da derinleştirecektir. Artan yoksulluk, işsizlik, baskı ve sömürü çarkı, emekçiler ve ezilenler cephesinde biriken öfkenin sokaklarda hak talepli veya protesto temelli eylemlere dönüşmesi mümkündür. Elbette ki an itibariyle emekçiler, ezilenler cephesinde önderlik ve örgütlülük düzeyinde var olan yetersizlikler mücadeleye ivme kazandırma bakımında belli zorluklar içeriyor. Bu zorlukları öngörmek ortaya çıkan bu “fırsatlara” kayıtsız kalmak anlamına gelmez. Bilakis mevcut güçlerimizle her koşulda gelişmelere müdahale etmeliyiz. Ancak bu müdahale içinde emekçilerin, ezilenlerin en ileri en duyarlı kesimleriyle bağ kurarak örgütleyebiliriz.
Devrimci çalışmada taleplerin somutluğu ve bu talepler doğrultusunda kararlıca ortaya konulacak olan eylem çizgisinin netliği, asgari düzeyde bir başarı için gerekli ve zorunludur. Bu çalışma içinde görevlerin somutluğu, başarı ve başarısızlıkların nedenlerinin sorgulanarak ortaya devrimci sonuçların çıkarılması da önemlidir. Bu sonuçlar aynı zamanda var olan zayıf ve güçlü yanlarımızın tespitini de içerir. Yine kitle çalışmasında, devrimci militan pratiklerde kopuk bir çalışmayla örgütsel bir yapı inşa etme hayali gerçeğe dönüştürülemez. Çünkü hayalleri gerçeğe dönüştürmek nesnel duruma uygun olarak fedakârca bir çalışmayı zorunlu kılar.
Keza gerek özne güçlere ve gerekse kitlelere dönük çağrılarımızı – açıklamalarımızı anlaşılır bir dille yapmalıyız. Ve en önemlisi de çağrıların kısa ve öz olmasıdır. Çünkü asıl olan niteliktir; söylemdeki netliktir. Uzun paragraflar içine serpilmiş görevleri anlamak başlı başına bir sorundur. Açık ki, doğru anlaşılmayan, kavranılmayan bir görevde olması gerektiği ölçüde uygulanamaz.
Güncel bağlamda üzerinde durmamız gereken diğer bir görev de; ezen ve ezilenler arasındaki çelişkilerin keskinleştiği böylesi süreçlerde mücadeleyi daha ileri bir boyuta taşımak için, ezilenler cephesinde en geniş birlikleri kurmaktır. Bu yönlü daha özgün ve esnek politikalar geliştirmek için çaba sarf etmektir.
