“Gider gider, nice koç yiğitler gider…” sözüyle başlamak istedim satırlarıma… Senle gezdiğimiz, saz çalıp türküler, marşlar söylediğimiz günler geliyor aklıma. Her zaman çağırırdın yanına, beraber türküler söylerdik; hele ki marşlarda nasıl haykırırdık! Özellikle Grup Yorum’un “Cemo” ezgisininin “Çıkıp Dersim dağlarında türkü söylemek var ya…” sözlerini vurguluya vurguluya söylerdin ve ben bir anda sendeki cesareti görürdüm.
Uzun süre görmedim seni, çalışmaya gitmiştin. Sonra geri döndün buralara, Dersim’e… Haber geldi “Dağa çıkmış Murat” dediler, inanamadım. Söylediğin marşlar, türküler geldi aklıma; sonra Dersim dağları ve sen…
Her geldiğimde Dersim’e bir umutla gelirdim. Seni görme umuduyla… Ama bir türlü göremedim. Yıllar geçmesine rağmen faşistlerin paylaştığı vurulduğun resmi görünce tanıdım hemen seni ve biraz yıkıldım
Sonra aklıma senin cesaretin geldi. Durdum, dimdik durdum. Şimdi seni uğurladık; ama ölmedin! Kavga sloganlarımızda sen varsın! Senden aldık kızıl bayrağı ve o bayrağı dikeceğiz çarpıştığın tepelere!
Doğru söylemiş söyleyen: “Ölür mü be yoldaşlar, ölür mü partizan’lar!” Ölmez, ölmez gerillalar.
Şimdi ise şu sözlerle dimdik duruyorum: “Vedalaşmayalım, gitti sanacaklar bizi…”
Elaziz/Yıldızbağları’ndan Partizan okuru
