Gece yarısı saat 00.30 içimde garip bir heyecan sebebi belirsiz önceki 1 Mayıs’lara katılmıştım ama bu sefer farklı sanki.
Saat 02.00 Uykum gelmiyor yarını düşünüyorum. Ya sabah kalkamazsam! Ya gidemezsem! Uyumalıyım kendimi şartlıyorum ve uykuya dalıyorum.
Saat 05.00, 3 saatlik uyku oda yarım yamalak, evdekilere çaktırmadan çıt bile çıkarmadan hazırlanıyorum her şey tamam artık çıkabilirim.
Saat 05.30 evden hızlıca çıktım Sarıgazi’ye doğru yoldaşlarla buluşmaya yol alıyorum.
Saat 06.00 ve Nazım Hikmet Parkındayım. Kimseler yok. Bekleyişim uyku bastırmış bir şekilde sürüyor.
Saat 06.30 Evet bir yoldaş geldi. ”Hoş geldin Yoldaş günaydın” diğer yoldaşımızı beklemeye koyuluyoruz, yoldaşlar gelmeyince ikimiz çıkıyoruz.
Saat 07.00 Okmeydanı’na doğru yol aldık. Otobüsteyiz ve gözüme çarpan bir tablo, 1 Mayıs günü bile işe sabahın 7’sinde giden işçiler var. Yorgunlar, içlerinde kavgaya katılamamanın burukluğunun var olduğu gözlerinden ve duruşlarından belli oluyor. Bu sömürü düzeninin içinde üstelik işçi ve emekçi bayramı gününde işlerine gidiyorlar.
Saat 08.00 diğer yoldaşlarla buluşmaya az kaldı. Her taraf çevik polis kaynıyor. Bizde hiç çaktırmadan işe gidiyor havasında ilerliyoruz. Çünkü yakalanmak, kimlik kontrolünde düşmanın eline geçmek istemiyoruz.
Saat 09.00 Yoldaşlarla buluştuk. Harekete geçiyoruz denildi ve çatışma başladı! Herkes tüm Devrimci Militan Duruşuyla eylemde pratiğini gözler önüne seriyor ve PARTİZANCA çatışıyordu.
Saat 12.00 Okmeydanı’nda başlayan çatışma Şişli’ye kaydı. Partizanca kıyasıya mücadeleye buradan devam ediyordu. Biz bastırıyoruz düşman çekiliyor, Havai fişekler, Molotof kokteylleri, Taşlar ve sapanlar düşmana karşı vurdukça vuruyoruz!
Saat 14.00 yorulduk, dinleniyoruz Partizanların güç toplaması lazım. Sular içiliyor, limonlar göze sıkılıyor herkes iyi…
Saat 14.30 herkes tekrardan hazır. Tekrardan geçiyoruz barikat başına, Partizanca halkın emeğini çalanlara karşı faşizme karşı ve her türlü imha ve inkâr politikalarına karşı vuruyoruz! Faşizmin zindanlarında ser verip sır vermeyen proletarya partisinin kurucusu önderimiz İBRAHİM KAYPAKKAYA sloganlarıyla direniyoruz! Çatışan kitle çatışmayı bırakmış zılgıtlarla ve alkışlarla bizi karşılıyor hoş geldiniz yoldaşlar dercesine, maskenin altından hafiften tebessüm ediyorum. Ne güzel bir ortam, “yoldaşlık” ve dayanışmanın tam ortasındayım. Hep birlikte faşist düşmana ve kolluklarına vuruyoruz; işçilerden, emekçilerden aldığımız güçle.
Saat 15.30 Çekilme kararı alıyoruz dönüşte Proletarya Partisi ve kurucusu Komünist Önder İBRAHİM KAYPAKKAYA’nın adı, andı ve sloganlarıyla ilerliyoruz ara sokaklardan. Halkın ilgisi yoğun, alkışlar ve yanınızdayız sesleri geliyor evlerin pencerelerinden.
Saat 16.00 Şişli’den Okmeydanı’na doğru yol aldık ve diğer Partizan kitlesiyle buluştuk. Bizleri gören yoldaşlarımızın hepsi ayağa kalkıyor ve yoldaşlar, ”kirveler hoş geldiniz” dedikten sonra ”devrim Yeminleri” okundu ve inisiyatifin eylemi bitiriyoruz açıklamasıyla eylem son buldu.
Belki Taksim’e giremedik ama dostta düşmanda proletarya partisinin nedenli kararlı ve devrim yolunda bir gitse binler olarak geleceğini görmüş oldu. Çünkü 1977 1 Mayıs’ında şehit düşen yoldaşlarımıza sözümüz var…
1 MAYIS KIZILDIR KIZIL KALACAK!
ŞAN OLSUN PROLETARYANIN BURJUVAZİYE KARŞI ONURLU SAVAŞI !
BİJİ YEK GULAN!
YAŞASIN 1 MAYIS!
