Uzun sayılabilecek bir aradan sonra yeni sayımızla daha siz okurlarımızla birlikteyiz. Bu kez verdiğimiz aranın bu denli uzun olması içinden geçtiğimiz süreç açısından bakıldığında kabul edilebilir değil. Bundan sonraki sayılarımızın zamanında okurlarımıza ulaşması kolektif bir emeğin sonucu olarak yaşanabilecektir ancak. Çünkü dergimiz mücadelenin farklı noktalarından dergimizi besleyen yazarlarımızın çabası sonucu yaşam bulmaktadır.
Evet, dergimiz kolektif bir emeğin ürünüdür ve elbette bu kolektifin sorunlarına parmak basmak ve çözümün parçası olma hedefiyle yol almaktadır. Yoksa tek başına akademik bir yayın organı değildir. Partizan, politik duruşuna paralel, pratiğin sorunlarını ele almakta, bunlara çözümler üretilmesinde kolektif mekanizmanın bir parçası olarak vardır. Bu anlamda yazarların pratikle bağını kopardığımızda, sözlerin eylemsel karşılığının olmadığı durumlarda, dergimiz amacına hizmet etmiyor demektir.
Buradan değerlendirdiğimizde dergimize niteliğini veren salt gerçekleri-yaşananları ifade etmesi değildir- bu gerçekleri başkaları da ifade ediyor olabilir, ediyor da- bu gerçekler üzerinden politika geliştirmesi ve değiştirme pratiği içine girmesidir. Değiştirme-dönüştürme pratiğinde ilk çıkış noktası olduğu için gerçekleri, teoriyi ifade etmeye çalışıyoruz.
Son olarak; dergimiz, yazılı meteryallerimiz teorik-pratik çalışmanın önünü açmak için kullanılıyorsa önemlidir. Aksi halde, bütün bu yazılanların boş kağıt ile dolu kağıt arasındaki farktan fazlaca bir anlamı olmadığını asla unutmamalıyız.
Başkan Mao’nun sözünü anımsamanın tam zamanı: “On bin yıl çok uzun… sarıl güne, sarıl saate!”
