H.Merkezi: Eğitim Sen, çocuk işliğine dair bir açıklama yaparak Türkiye’de çocuk işçiliği konusunda bir kısır döngünün söz konusu olduğunu belirterek, “Çocukların eğitim hakkından yararlanamaması çocuk işçiliği doğurmakta, ailelerin düşük gelirli olması yoksulluğu arttırmakta, yoksulluk da yeniden çocuk işçiliğini doğurmaktadır” dedi.
Eğitim Sen, Birleşmiş Milletler’in (BM) 12 Haziran’da ilan ettiği Dünya Çocuk İşçiliğiyle Mücadele Günü’nde AKP Hükümeti’nin çocuk politikalarına ilişkin yazılı açıklama yayınladı. Hükümet’in 2018 yılını “Çocuk İşçiliği İle Mücadele Yılı” olarak ilan etmesine rağmen çocuk işçiliğini önlemenin yanı sıra daha da yaygınlaştırdığına dikkat çekilerek, “4+4+4 başta olmak üzere bugüne kadar yapılan pek çok düzenleme çocukların eğitimden uzaklaşmasını ve işçi olarak çalışmasına neden olan sonuçlar ortaya çıkarmıştır” denildi.
“218 milyon çocuktan 73 milyon tehlikeli ilerde”
Çocuk işçiliğinin ve çocukların zorla çalıştırılmasının inanılmaz boyutlara ulaştığı belirtilen açıklamada, dünya genelinde 5-17 yaşları arasında 218 milyon çalışan çocuk olduğu, bunların 73 milyonun tehlikeli işlerde çalıştırıldığı vurgulandı. “Çocuk işçilerin neredeyse yarısının (72,1milyon) Afrika’da, 62,1 milyonunun Asya ve Pasifik’te, 10,7 milyonunun Amerika’da, 1,2 milyonu Arap ülkelerinde ve 5,5 milyonu Avrupa ve Merkez Asya’da bulunduğuna işaret edilen açıklamada, “Sayısı 152 milyon olan ‘Çocuk İşçilik Kurbanları’nın neredeyse yarısı 5-11 yaş arasındadır; 42 milyonu (%28) 12-14 yaş arasında; 37 milyonu ( % 24) 15-17 yaş arasındadır. 152 milyon çocuk işçilik mağdurlarının 88 milyonunu erkek çocuklar, 64 milyonunu kız çocuklar oluşturmaktadır” ifadelerine yer verildi.
Eğitim Sen çocuklara dair politikaları ise şöyle sıraladı;
* Çocuk işçiliği ile mücadelede yapılması gereken ilk iş, çocuk işçiliğini acil çözülmesi gereken bir sorun kabul etmek ve somut bir eylem planı hazırlamaktır.
* ILO’nun da tavsiye ettiği gibi önce kısa dönemde, kabul edilemez istihdam biçimlerinde çalışan çocuklara (kölelik, uyuşturucu ticareti vs. ), ağır ve tehlikeli işlerde çalışanlara (maden ve taş ocaklara vs.) ve en korumasız gruplara (12 yaşın altındakiler ve kız çocukları) ulaşılmalıdır. Ayrıca bu dönemde çalışan çocuk işçilerin çalışmaktan alıkonulana kadar işyerinde korunması da sağlanmalıdır.
* Eğitim ve okulun çocuk işçiliğini sona erdirmek açısından de en etkili araç olduğu açıktır. Hem temel eğitim hem de mesleki eğitim yaygınlaştırılmalı, eğitim çağındaki çocukların çalıştırılması yasaklanmalı, çocukları çalışmaya iten nedenler ortadan kaldırılmalıdır.
* Çocuk işçiliği ile mücadelede, yoksul ailelerin çocuklarını çalışma hayatından alıkoyup okula gönderilebilmesi için, bu ailelere yönelik ekonomik ve sosyal destek politikaları hayata geçirilmelidir.
* Çocuk işçiliğinin en önemli nedenlerinden olan yoksulluğu ortadan kaldırıcı, ailelerin ve toplum ekonomik sorunlarına çözüm üreten politikalar oluşturulmalı ve uygulanmalıdır.
* Orta ve uzun dönemde ise çocuk işçiliğinin tüm boyutları ile sona ermesi konusunda somut politikalar oluşturulmalı ve mümkün olan en kısa süre içinde uygulanmalıdır.
